| PNUTBUTTER | 19-11-2013 18:37 |
หญิงชาวนานิทานเรื่องสั่น เรื่อง "หญิงชาวนา" มีหญิงชาวนาคนหนึ่ง เป็นผู้ใจบุญสุนทาน นางมีจิตศรัทธาทำบุญตักบาตรอยู่เป็นนิจ เมื่อยามใดมั่งมีมากนางก็ทำบุญมากตามกำลัง ไดยามมียามมีน้อย ก็มีใจศรัทธาทำบุญไปตามน้อย นางปฏิบัติเช่นนี้เสมอมา แม้ในเวลาป่วยไข้ ออกไปทำบูญกุศลไม่ได้ นางก็ตั้งจิตสวดมนต์ภาวนาบูชาพระพุทธคุณ เป็นนิจสิน ในราตรีหนึ่ง นางได้นอนหลับแล้วฝันไป มีชีปะขาวท่านหนึ่งมาพานางไปชมเมืองสวรรค์ เมื่อขึ้นไปบนเมืองฟ้า ท่านได้พาหญิงชาวนาไปชมวิมานงามการทั้งหลาย แล้วก็มาจนถึงวิมานงดงามยิ่ง มีนางฟ้าบริวารประจำอยู่ครึ่งพัน เห็นหญิงชาวนาก็มาแวดล้อมนาง ดุจดาวล้อมเดือน ชีปะขาวท่านก็บอกว่า "วิมารนและนางฟ้าบริวารอันงดงามยิ่งนี้ คือที่อยู่ของนางในกาลข้างหน้า เมื่อนางสิ้นชีวิตจากโลกมนุษย์แล้วเมืองฟ้าได้เตรียมทิพย์วิมานไว้ให้แล้ว สำหรับผู้มีจิตกุศลสะอาดเช่นนาง" แล้วท่านก็กล่าวชวนว่า "หรือนางจะอยู่ที่นี่ตั่งแต่บัดนี้เลยก็ได้ ตามแก่ใจปราถนาเถิด" หญิงชาวนายังมีห่วงอยู่ทางบ้าน คือนางต้องการจะบวชบุตรชายที่อายุครบบวชในปีนี้ก่อน นางจึงจะหมดห่วงอาลัยในโลกมนุษย์ ดังนั้นชีปะขาว ท่านจึงพาหญิงชาวนากลับมส่งที่บ้านตามเดิม หยิงชาวนานั้น เมื่อต่อมาได้บวชให้บุตรชายแล้ววันหนึ่งก็ถือศลีแปด และฟังธรรมเทศนาที่วัด ครั้นกลับมาบ้านในคืนนั้นนางก็กลับไป แล้วก็กาลมรณะด้วยจิตสงบ และร่างกายก็สบายดี หน้าตามีความผ่องใสยิ่ง ที่บนสวรรค์ วิมานงดงามนั้นเปิดรับนาง และแวดล้อมด้วยนางฟ้าเป็นบริวารนับร้อย ๆ นั้น นิทานเรื่องนี้มีคติมงคลธรรมว่า "การบูชาผู้ที่ควรบูชาเป็นอุดมมงคลอย่างยิ่ง" [attachment=12777]  |
|